ΟΛΙΓΑΠΟΛΑΠΟΛΛΑΠΟΛΙΓΑ
...ένα e-περιοδικό ποικίλης ύλης, που έχει ως σκοπό να εντοπίζει ό,τι αξιόλογο, πρωτότυπο ή και παράξενο υπάρχει στο διαδίκτυο,
όπως και να εμπλουτίζεται διαρκώς με τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς μας για την ζωή και τον κόσμο μας γενικότερα...

Γιατί μόνο 28 ή 29 ...ο Φλεβάρης;

 Όλοι γνωρίζουμε ότι το ετήσιο ημερολόγιο χρειάζεται μια διόρθωση κάθε 4 χρόνια, και αυτό επιβάλλεται, επειδή η περιστροφή της Γης γύρω από τον Ήλιο δεν συμπίπτει ακριβώς με 365 ημέρες, αλλά με 365,25 ημέρες περίπου (δηλ. 365 ημέρες συν μερικές ώρες, κάποια λεπτά και μερικά δευτερόλεπτα...). Όταν, λοιπόν, κάθε 4 χρόνια το έτος είναι δίσεκτο, προσθέτουμε μία ημέρα σε αυτό, όχι όμως μετά την τελευταία ημέρα του χρόνου, δηλ. στο τέλος του μήνα Δεκεμβρίου (όπως θα ήταν λογικό), ...αλλά στο τέλος του μήνα Φεβρουαρίου! Γιατί συμβαίνει αυτό; Εξάλλου, γιατί αυτός ο καημένος ο μήνας, ο κουτσο-Φλέβαρος, να την πληρώνει πάντα, αφού, ως γνωστόν, έχει σταθερά μόνο 28 ημέρες, ενώ οι υπόλοιποι έχουν σταθερά είτε 30 είτε 31 ημέρες;
 Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι κάποτε το ρωμαϊκό ημερολόγιο ξεκινούσε την Άνοιξη, δηλ. την 1η Μαρτίου, και επομένως ο τελευταίος μήνας του έτους ήταν ...ο Φεβρουάριος! Έτσι, όταν αργότερα μεταφέρθηκε η πρωτοχρονιά των Ρωμαίων και τοποθετήθηκε την 1η Ιανουαρίου, η παλαιά συνήθειά τους με τον Φεβρουάριο δεν εγκαταλείφθηκε ούτε τροποποιήθηκε...
 Μια σημαντική βοήθεια  στο θέμα αυτό προσφέρει και η ετυμολογία των μηνών του έτους:
 Οι ονομασίες των δώδεκα μηνών του έτους προέρχονται αποκλειστικά από το ρωμαϊκό ημερολόγιο, στο οποίο οι ονομασίες είτε προήλθαν από ονόματα θεών ή αυτοκρατόρων είτε οφείλονται στην αριθμητική σειρά που κατείχαν μέσα στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο που είχε ως αφετηρία την 1η Μαρτίου.
  • Ιανουάριος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό Ianuarius και αυτό από το όνομα Ianus (= Ιανός), διπρόσωπος θεός των Ρωμαίων με την λατρεία του οποίου συνδεόταν κάθε έναρξη στην ζωή τους.
  • Φεβρουάριος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό Februarius και αυτό από το επίθετο februus (= καθαρτικός), παράγωγο του ρήματος februo (= εξαγνίζω). Η ονομασία του οφείλεται στο γεγονός ότι αρχικά αποτελούσε τον τελευταίο μήνα του παλαιού ρωμαϊκού έτους, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στους νεκρούς για τους οποίους τελούνταν καθαρμοί και εξαγνισμοί.
  • Μάρτιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό Μartius, το οποίο προέρχεται από το όνομα Mars, γενική Martis (= Άρης), θεός στον οποίον ήταν αφιερωμένος ο μήνας αυτός.
  • Απρίλιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε είτε α) από το λατινικό aprilis, παράγωγο του ρήματος aperio (= ανοίγω, πβ. Άνοιξη) είτε β) από το ελληνιστικό όνομα η Αφρώ, το οποίο παράγεται από το αρχαίο όνομα Αφροδίτη, επειδή ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος από τους Ρωμαίους στη θεά Venus (= Αφροδίτη).
  • Μάιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό Maius, το οποίο προέρχεται από το όνομα Maia, αρχαία ρωμαϊκή θεά, στην οποία ήταν αφιερωμένος ο μήνας αυτός.
  • Ιούνιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό Junius, παράγωγο του ονόματος Juno (= Ήρα), θεά στην οποία ήταν αφιερωμένος ο μήνας αυτός.
  • Ιούλιος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό Julius, το οποίο προέρχεται από το όνομα Julius (Caesar), του Ρωμαίου αυτοκράτορα, προς τιμήν του οποίου ονομάστηκε έτσι ο μήνας αυτός, επειδή διαρρύθμισε το ημερολόγιο (το αποκαλούμενο Ιουλιανό ημερολόγιο).
  • Aύγουστος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που αποδίδει το λατινικό Αugustus (= Σεβαστός), παράγωγο της λέξης augur (= μάντης, οιωνοσκόπος). Ο ρωμαϊκός μήνας Sextilis (= έκτος) του παλαιού ρωμαϊκού ημερολογίου μετονομάστηκε Αύγουστος προς τιμήν του αυτοκράτορα Οκταβιανού, ο οποίος απέκτησε τον τίτλο του Σεβαστού εξαιτίας των σημαντικών νικών του στον πόλεμο κατά το μήνα αυτό του έτους 27 π.Χ.
  • Σεπτέμβριος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό September (mensis), το οποίο σημαίνει «έβδομος (μήνας)», παράγωγο του αριθμητικού septem (= επτά), επειδή στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ο μήνας αυτός ήταν έβδομος στη σειρά.
  • Οκτώβριος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό October (mensis), το οποίο σημαίνει «όγδοος (μήνας)», παράγωγο του αριθμητικού octo (= οκτώ), επειδή στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ο μήνας αυτός ήταν όγδοος στη σειρά.
  • Νοέμβριος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό November (mensis), το οποίο σημαίνει «ένατος (μήνας)», παράγωγο του αριθμητικού novem (= εννέα), επειδή στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ο μήνας αυτός ήταν ένατος στη σειρά.
  • Δεκέμβριος: πρόκειται για ελληνιστικό όνομα, που προήλθε από το λατινικό December (mensis), το οποίο σημαίνει «δέκατος (μήνας)», παράγωγο του αριθμητικού decem (= δέκα), επειδή στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ο μήνας αυτός ήταν δέκατος στη σειρά.
 Σημείωση: Για να μάθετε πιο αναλυτικά όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με την ρύθμιση του ημερολογίου, δείτε στην συνέχεια το πολύ κατατοπιστικό κείμενο που μας έστειλε αναγνώστης, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά!

Παλαιότερα, όταν ο Φλεβάρης είχε και αυτός 30 ημέρες πριν του πάρει μία ο Ιούλιος και μία ο Αύγουστος, πρόσθεταν μια μέρα όχι στο τέλος αλλά στις 24 Φλεβάρη. Δηλαδή ξημέρωνε μετά τις 24 ξανά 24. Και επειδή η 24/2 ήταν 6 μέρες πριν την 1η Μαρτίου την ονόμαζαν περιφραστικά "έξι πριν τον Μάρτη" (όπως αναφέρθη η 1η Μαρτίου ήταν πρωτοχρονιά). Όταν λοιπόν συνέβαινε να προστεθεί η επιπλέον ημέρα την έλεγαν "η διπλή έκτη πριν τον Μάρτη" ή "δις έκτη". Έτσι και το έτος ονομάστηκε δίσεκτο.
Στην Ελλάδα το υπάρχον Γρηγοριανό ημερολόγιο που αντικατέστησε το Ιουλιανό υιοθετήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1923. Στην πραγματικότητα η 16/2/1923 δεν υπήρξε. Μετά την 15/2 ξημέρωσε η 1η Μαρτίου ώστε να καλυφθούν οι 13 ημέρες που είχαν χαθεί με το παλιό ημερολόγιο. Έτσι δεν υπάρχει Έλληνας που να έχει γεννηθεί από 16/2 μέχρι και 28/2/1923.
Η γη για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον ήλιο χρειάζεται 365,2422 ημέρες ή διαφορετικά 365 ημέρες, 5 ώρες και 49 περίπου λεπτά. Με το να προσθέτουμε όμως μια ημέρα κάθε 4 έτη εν μέρει διορθώνουμε το μεγάλο λάθος (να χάνεται μια ημέρα κάθε 4 έτη) αλλά προσθέτουμε κατά μέσο όρο 11 λεπτά το έτος. Δηλαδή μια περίπου ημέρα κάθε 128 έτη ή τρεις ημέρες κάθε 400 χρόνια. Πρέπει λοιπόν κάθε 400 χρόνια να φροντίζουμε να αφαιρούμε τρεις ημέρες. Αλλά ακόμη και τότε με την μέθοδο του δίσεκτου έτους προσθέτουμε κάθε 4000 χρόνια μια επιπλέον ημέρα την οποία πρέπει και αυτή να αφαιρέσουμε.
Οι κανόνες λοιπόν, για να είναι ένα έτος δίσεκτο, είναι:
Αν το έτος διαιρείται, ακριβώς, με το 4 αλλά όχι με 100 τότε είναι σίγουρα δίσεκτο. Έτσι το 2012 θα είναι δίσεκτο γιατί οι διαιρέσεις μας δίνουν 503 και 20,12 αντίστοιχα. Κατά τον ίδιο τρόπο όλα τα έτη, ανά 4, μέχρι και το 2096 θα είναι δίσεκτα.
Αν διαιρείται και με το 4 και με το 100 τότε εξετάζουμε αν διαιρείται και με το 400. Αν ναι τότε είναι δίσεκτο. Έτσι το 2100, το 2200 και το 2300 δεν θα είναι δίσεκτα. Το 2400 όμως θα είναι. Κατά αυτόν τον τρόπο θα αφαιρέσουμε στα επόμενα 400 χρόνια τρεις ημέρες. Για όποιον ανησυχεί το 4000 παρόλο που διαιρείται και με 4 και 100 και 400 δεν θα είναι δίσεκτο για να διορθώσουμε το λάθος της μιας ημέρας ανά 4000 χρόνια.

    Δεν υπάρχουν σχόλια: