Αρχαίες παροιμίες

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΕΚΛΟΓΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ

Δικτύω άνεμον θηράς. (Με δίχτυ κυνηγάς τον άνεμο)

Εις πίθον αντλείς. (Ρίχνεις νερό σε καλάθι)

Εις ύδωρ γράφεις. (Γράφεις στο νερό)

Εις ουρανόν τοξεύεις. (Σημαδεύεις τον ουρανό με τόξο)

Αιθίοπα σμήχεις. (Πλένεις τον αράπη)

Κοσκίνω ύδωρ αντλείς. (Αντλείς νερό με κόσκινο)

Νεκρόν μαστίζεις. (Νεκρό μαστιγώνεις)

Εις ψάμμον οικοδομείς. (Χτίζεις στην άμμο)

Εις ύδωρ σπείρεις. (Σπέρνεις στο νερό)

Ακίνητα κινείς. (Κουνάς τα ακούνητα)

Ακίχητα διώκεις. (Επιδιώκεις τα ανέφικτα)

Σίδηρον πλειν διδάσκεις. (Μαθαίνεις στο σίδερο να επιπλέει)

Δελφίνα νήχεσθαι διδάσκεις. (Μαθαίνεις στο δελφίνι κολύμπι)

Ηλίω φως δανείζεις. (Δανείζεις φως στον Ήλιο)

Κύματα μετρείς. (Μετράς τα κύματα)

Υπέρ τα εσκαμμένα πηδάς. (Πηδάς πέρα από τα σκαμμένα)

Λύκου πτερόν ζητείς. (Ψάχνεις για φτερό λύκου)

Τράγον αμέλγεις. (Αρμέγεις τράγο)

Άμμον θαλάσσης κοφίνω ζητείς μετρείν. (Προσπαθείς να μετρήσεις την άμμο της θάλασσας με κοφίνι)

Ελαίω πύρ σβεννύεις. (Σβήνεις τη φωτιά με λάδι)

Αιγιαλώ λαλείς. (Μιλάς στη θάλασσα)

Λίθω διαλέγου. (Μιλάς στην πέτρα)

Άνευ πτερών ζητείς ίπτασθαι. (Προσπαθείς να πετάξεις χωρίς φτερά)

Φαλακρώ κτένας δανείζεις. (Δανείζεις χτένες σε φαλακρό)

Τυφλώ κάτοπτρον χαρίζη. (Χαρίζεις καθρέφτη σε τυφλό)

Ηπειρώτη δίκτυα δίδως. (Προσφέρεις δίχτυα σε στεριανό)

Πρός κωφοίς αποπέρδεις. (Πέρδεσαι σε κουφούς)

Άνεμον διώκεις. (Κυνηγάς τον άνεμο)

Παρά δικτύοις ύδωρ κομίζεις. (Κουβαλάς νερό με δίχτυα)

ΕΠΙ ΤΩΝ ΡΕΠΟΝΤΩΝ ΕΥΚΟΛΩΣ ΕΙΣ ΤΙ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΔΟΤΩΝ ΤΟΥΤΟ.

Ίππος εις λείον πεδίον. (Άλογο σε ομαλό έδαφος)

Αετός εις θήραν. (Αετός αιχμάλωτος)

Ξυρός εις ακόνην. (Ξυράφι στο ακόνι)

Σφαίρα κατά πρανούς. (Μπάλα σε πλαγιά)

Πυρ εις ακάνθας. (Φωτιά σε αγκάθια)

Σπόγγος εις ύδωρ. (Σφουγγάρι στο νερό)

ΕΠΙ ΔΕ ΑΔΥΝΑΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΤΑΥΤΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΛΕΓΕΣΘΑΙ.

Όρνιθος γάλα ζητείς. (Ψάχνεις για του πουλιού το γάλα)

Φακού γωνίαν κάμπτεις. (Ψάχνεις γωνία στη φακή)

Ωόν τίλλεις. (Κουρεύεις αβγό)

Θάλασσαν σπείρεις. (Σπέρνεις στη θάλασσα)

Πλίνθον πλύνεις. (Πλένεις τούβλο)

Κωφώ ομιλείς. (Μιλάς σε κουφό)

Τυφλώ διανεύεις. (Κάνεις νόημα σε τυφλό)

Ανδριάντα γαργαλίζεις. (Γαργαλάς το άγαλμα)

Εις τετρημένον πίθον αντλείς. (Ρίχνεις νερό σε τρύπιο πιθάρι)

Άστρα τοξεύεις. (Σημαδεύεις αστέρια με το τόξο)

Πυρ αλείφεις. (Αλείφεις τη φωτιά)

Κατά μαχαιρών κυβιστάς. (Κάνεις τούμπες πάνω σε μαχαίρια)

Κοσκίνω φέρεις ύδωρ. (Κουβαλάς νερό με κόσκινο)

Νεφέλας ξαίνεις. (Ξύνεις τα σύννεφα)

Αιθίοπα λευκαίνεις. (Ασπρίζεις τον αράπη)