Βαθιά μέσα στα τροπικά δάση της Meghalaya στην Ινδία υπάρχουν γέφυρες που δεν έχουν χτιστεί, αλλά ...αναπτύσσονται μόνες τους! Από κληματσίδες και ρίζες δέντρων που πλέκονται και απλώνονται οριζοντίως πάνω από ποτάμια και ρέματα, οι κάτοικοι της περιοχής δημιουργούν μια σταθερή κατασκευή, σαν συρματόπλεγμα, αρκετά ισχυρή για να χρησιμοποιηθεί ως γέφυρα.
Μερικές από τις γέφυρες αυτές είναι πάνω από εκατό μέτρα μήκος και μπορούν να υποστηρίξουν το βάρος πενήντα ή περισσοτέρων ατόμων. Η περιοχή Cherrapunji είναι ένα από τα υγρότερα μέρη στον κόσμο με πολλά ορμητικά ποτάμια και ρέματα, κάνοντας αυτές τις γέφυρες πολύτιμη λύση για όσους ζουν στην περιοχή.
Δεδομένου ότι η περιοχή αυτή δέχεται περίπου 15 μέτρα βροχής κάθε χρόνο, μια κανονική ξύλινη γέφυρα γρήγορα θα σάπιζε... Αλλά, επειδή αυτές οι "αναπτυσσόμενες" γέφυρες είναι ζωντανές και συνεχίζουν να μεγαλώνουν, αποκτούν πραγματικά μεγάλη αντοχή με την πάροδο του χρόνου.
Για περισσότερα από 500 χρόνια οι ντόπιοι κατευθύνουν τις κληματσίδες και τις ρίζες από το φυτό ficus elastica (καουτσουκόδενδρο) πάνω από τα ποτάμια, χρησιμοποιώντας κούφια δέντρα για να τα χρησιμοποιήσουν ως μέσο καθοδήγησης των ριζών. Όταν οι κληματσίδες και οι ρίζες φτάσουν στην απέναντι όχθη, τότε τα αφήνουν να ριζώσουν εκεί. Με τον καιρό δημιουργείται έτσι μια ανθεκτική ζωντανή γέφυρα. Μερικές μπορεί να χρειαστούν δέκα ως και δεκαπέντε χρόνια για να γίνουν πλήρως λειτουργικές...
Για περισσότερα από 500 χρόνια οι ντόπιοι κατευθύνουν τις κληματσίδες και τις ρίζες από το φυτό ficus elastica (καουτσουκόδενδρο) πάνω από τα ποτάμια, χρησιμοποιώντας κούφια δέντρα για να τα χρησιμοποιήσουν ως μέσο καθοδήγησης των ριζών. Όταν οι κληματσίδες και οι ρίζες φτάσουν στην απέναντι όχθη, τότε τα αφήνουν να ριζώσουν εκεί. Με τον καιρό δημιουργείται έτσι μια ανθεκτική ζωντανή γέφυρα. Μερικές μπορεί να χρειαστούν δέκα ως και δεκαπέντε χρόνια για να γίνουν πλήρως λειτουργικές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου