Ιεράπολις _ Παμούκ-καλέ

Η Ιεράπολις, το σημερινό Παμούκ-καλέ, Pamukkale, βρίσκεται στην Ν.Δ. Μικρά Ασία σε μια απόσταση 20 χλμ από την πόλη Denizli της Τουρκίας. Pamukkale σημαίνει στα τουρκικά: "κάστρο από βαμβάκι", καθώς στο τοπίο προκαλεί μεγάλη έλξη η άσπρη απεραντοσύνη ενός απότομου βράχου με σμιλευμένο ένα σύνολο λεκανών νερού και καταρρακτών που φαίνονται σαν χιόνι, σύννεφο, βαμβάκι.

 Πρόκειται για μια πλατφόρμα βράχου άνω των 100 μ., οι πλαγιές του οποίου καλύπτονται από μεγάλο αριθμό μικρών λιμνών - λεκανών. Αυτό το φυσικό φαινόμενο μοιάζει με έναν παγωμένο καταρράκτη.

 Η επιστημονική εξήγηση που έχει δοθεί είναι πως οι καυτές θερμικές πηγές που βρίσκονται στο υπέδαφος εκχειλίζουν ανθρακικό άλας ασβεστίου, το οποίο γίνεται σκληρό, όπως το μάρμαρο Travertino.

 Η θερμοκρασία του νερού στις διαμορφωμένες λεκάνες, που δημιουργούνται από τους καυτούς πίδακες στους λόφους, είναι πάνω από 33°C. Αν και το νερό που ρέει από τους καυτούς πίδακες στις χαμηλότερες πλαγιές χάνει γρήγορα τη θερμότητα, παραμένει ωστόσο αρκετά ζεστό για ένα μπάνιο στις υπαίθριες αυτές πισίνες (για διάστημα έξι μηνών το χρόνο).

Καθώς το νερό αναδύεται στην επιφάνεια, αποσυντίθεται το άλας του ανθρακικού ασβεστίου σε διοξείδιο του άνθρακα, ανθρακικό άλας και νερό. Το διοξείδιο του άνθρακα απελευθερώνεται στον αέρα, ενώ το ανθρακικό άλας ασβεστίου διαχωρίζεται από το νερό για να διαμορφώσει ένα γκρίζο-λευκό ίζημα ασβεστόλιθων. Οι λεκάνες υπερχειλίζουν με το ίζημα ασβεστόλιθων και νερό. Το επί πλέον υλικό διασπάται σε διάφορους κλάδους.

 Το νερό ρέει προς τις λίμνες και τις μικρές λεκάνες. Κατ' αυτό τον τρόπο αυτά τα πεζούλια ύψους άνω των 100 μ. αποτελούνται από τα στρώματα του συσσωρευμένου ιζήματος ασβεστόλιθων που διαμορφώθηκαν σταδιακά κατά τη διάρκεια χρόνων.

 Τα στρώματα ασβεστόλιθων στις λίμνες επικάθονται το ένα επάνω στο άλλο και η συνεχής ροή του ύδατος κρατά αυτήν την διαδικασία σε λειτουργία. Οι σταλακτίτες διαμορφώνουν ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα στον χώρο.

 Με το σχηματισμό των στρωμάτων και της εμφάνισης των βαθμίδων το ένα επάνω από άλλο, το νερό αποθέτει ασβεστόλιθους καθώς στάζει κάτω υπό μορφή σταλακτιτών, όπως στα σπήλαια.

Το οξείδιο ασβεστίου στο νερό αυξάνει το πάχος των άσπρων στρωμάτων και διευρύνει τα πεζούλια, δημιουργώντας στις λίμνες φανταστικές μορφές που θυμίζουν κοχύλια ή πέταλα λουλουδιών, ενώ η παρουσία μικρής ποσότητας οξειδίου θείου και σιδήρου δημιουργούν λωρίδες κίτρινες, κόκκινες και πράσινες στο λευκό του ασβεστόλιθου.